Düşlerin Olsun

25.11.2016

Hayat Siz Planlar Yaparken 

Başınıza Gelenlermiş

Bir zamanlar bir kitapta şöyle bir şey okumuştum. 

'Okumak yüzünü gizlemektir. Yazmaksa yüzünü göstermek.'

Küçüklüğümden beri yapmayı en sevdiğim şeylerden biri yazmaktır.

Kalemi elime aldığımda bambaşka biri gibi hissederim kendimi. 

Lakin yalan söylemeye gerek görmüyorum, bu işte çok da iyi değilim.

Denemelerimi, öykülerimi kenarlara köşelere gizliyor, sadece kendime saklıyorum. 

İlk yazmaya başladığımda on bir yaşındaydım. 

Liseden sonra umutsuzluğa kapıldığım oldu, hatta öyle ki üç yıllık blogumu bile kapatmıştım.

Ama şimdi kendimi hazır hissediyorum.

Daha iyi olduğum için değil, artık mükemmel yazılar yazabildiğim için de değil.

Artık şunu biliyorum; ne olursa olsun, bir gün arkama dönüp baktığımda başarılı olamadığımı görsem bile "iyi ki yazmaya devam etmişim" diyeceğim.

Bu benim kendimi anlatma, ifade etme şeklim çünkü.

Şimdi şöyle bir şey var;

aklımda yazmak istediğim bazı fikirler olduğundan ve bu fikirleri 'kendimce' ölümsüz kılmak istediğimden bir kaç kısa film çekme denemesi yapmak istiyorum.

Büyük çaplı bir şey değil. Zaten yapabileceğimden çok da emin değilim.

Sanırım sınırlarımı merak ediyorum. Zaten olur da biraz olsun başarabildiğime inanırsam videoları buraya da koyabileceğimi düşünüyorum.

Hayatımda maddeler oldukça büyük bir yer kapladığından hedeflerimi sizin de huzurlarınızda birazcık maddeleştireyim.

1. Kafamdaki hikayeleri tam olarak yerli yerine oturtabilmek adına bir 

"Senaryo Atölyesine" misafir olarak katılma kararı aldım. Basit bilgilerle başlayıp, kendi hikayelerini kaleme aldığınız ve gerçek bir senaristle bu işi yapma imkanı bulduğunuz, sanırım yedi kişilik küçük bir gruptan oluşuyor bu atölye. 

2. Eğer fikrimi kendi kendime baltalamazsam (ki çokça yaparım), yazılarımı bazı e-dergilere gönderme kararı aldım. Kurallarının arasında başka bir adreste yayınlanma yasağı yoksa aynı 

yazıları burada da paylaşmayı düşünüyorum. Paylaşılmaya layık görülürlerse tabii :))

3. Kısa film çekme düşüncemi hayata geçirebilmek için bir kamera almam gerekiyor. Aslında evde kamera var ama ablam hala (yıllar geçmesine rağmen) onunla uyuyor. Ayrıca nasıl başardığımı bilmeden, kameranın kapağını (!evin içinde!) kaybettiğimden de (haklı bir sebeplerle) kamerayı bana emanet etmeye gönlü el vermiyor. Benim işim de belli olmaz. Bakarsınız o koca makineyi bile evin içinde kaybedebilirim. Neleri kaybedebildiğimi bilseniz aklınız şaşar! Evet bu yüzden bir kamera alma kararı aldım. Ablamınki oldukça büyük. Ben daha küçük bir şeyler istiyorum. Canon G7X'in çekim kalitesi hoşuma gidiyor. Çekemediği şeyler olursa da ablamdan yardım talebinde bulunabilirim. Hala araştırıyorum.

Planlarım bu yönde. Bakalım hayat karşıma neler çıkaracak? ♥