Analog Aşkı

Analog Aşkı

Andım Olsun, Pikap Da Alıcam

Uzun zaman önce -çokuzunzaman- bir analog fotoğraf makinesi almak istediğimi anlatmıştım size. Çocukken hep ablamın filmli makinesine imrenirdim. En büyük nedenlerinden biri de her pozun çok değerli, değiştirilemez ve öngörülemez olmasıydı sanırım. Sonra o makine bozulunca dijital bir tane almıştı. Ama benim için diğerinin yerini asla tutamadı bu makine. Babamın basılan fotoğraflarla eve gelişini dört gözle bekler, o fotoğrafları elimize alınca her milimini didik inceleyerek bakar, sanki o anı yeniden yaşardık. Aslında makineyi almak istememde ki en büyük etken de o hissi inanamayacağınız kadar çok özlemiş olmam.

 Sonra keşfetime tesadüfen düşen bir kaç hesap sayesinde iyiden iyiye 'Kutsal işaretim geldi işte, artık Napolyon gelse tutamaz beni' naraları atmaya başladım.

 kendilerine şu linklerden kolayca ulaşabilirsiniz:

* rrrrozas

* betulvargun

*selinshootsfilm

Ve en sonunda 'Ben yapmazsam kimse beni gaza getirmeyecek!'  dedim ve gittim aldım makineyi (canım ablamın da destekleriyle). Yaşasın ablalar!

İyi ki de almışım. Düşünün, pozlarının altısı yanmış diğerleri de aile üyeleri tarafından hunharca katledilmiş bir kız söylüyor bunu. Elle tutulur pek bir şey yok daha. Belki ileride kendimi geliştiririm. Umarım... Ama şimdilik en beğendiğim fotoğrafı koymak istiyorum buraya. 

Sizin de aklınızda analog makine almak düşüncesi varsa koşarak hatta uçarak gidip alın bir tane. Hiç beklemeyin, "Saçmalama ne yapacaksın filmli makineyi bu devirde!!" demelerine izin vermeyin. Analog aşkı başka bir şey çünkü, babam da dahil çoğu kimseler anlayamıyorlar bunu...

Şimdilik sevgiyle...