Lama'ya Mektuplar // Part 2

24.01.2018

"Ben Üzgündüm.

Ama Onlara Yorgunum Dedim."

Sevgili Lama,

"Kitapta kaldığın yere ayraç koymak, yarına çıkacağını sessizce umut etmektir" diyorlar. 

Hislerimin kıyısına bir ayraç iliştiriversem, sevgilerin yarına çıkacağını umut edebilir miyim?

Gökyüzüm karışık bu aralar. Ve kuşlar değil sebebi.

Titreyen elleri ve nefret dolu gözleri de değil. Çığlıkları, öfkesi, hatta bırakmış olmasına rağmen kötü hissetmem için yaktığı sigarası bile değil...

Sebebi içimde... Göğüs kafesimin içinde titreyen bir şeylerle ilgili. Ben de senin gibi emin değilim asıl sebepten. İçini açıp bakamıyor ki insan, ruhunu göremiyor.

Kalplerini paylaşan insanlar arasında inşa edip yıkılacak çok şey olduğunu biliyorum. İnşa etmesi zahmetli olmasına rağmen bir sürü güzelliğe gebeyken, yakıp yıkması bir an içinde olmasına rağmen felaket etkisi yaratıyor bünyede.

Ölüm gibi biraz. Son gibi.

Sonun sonu gibi...

Bkz.

*Ölüm

-bir canlının yaşamının tam ve kesin bir biçimde sona ermesi, sonun sonu.-

Halbuki bazen, ölmek bile bazı insanlar için umuttur. Ölmeyi umut olarak gören insanlar varken, hayatlarını ellerinde olmadan kaybeden insanlar varken, dile getirmeye korktuğum her sözcük amaçsız geliyor bana. Yine de insanım, bencil bir yaratığım. 

Başka bir yandan düşünmeden de edemiyorum. 

Doğru yol hangi tarafta? 

Doğru seçimler mi insanı mutluluğa götürmeli, doğru olduğu halde üzen seçimler yok mu hayatta?Mutsuzluk olmasaydı mutluluk olur muydu?

Ağır ve meyus adımlarımın beni vakti zamanı geldiğinde bir şekilde doğru yola çıkaracağına inanmak istiyorum. 

Bkz.

*Meyus

- umutsuzluğa düşmüş, ümitsiz, üzgün, karamsar, şiddetli üzüntü manasındaki yeis kelimesinden türetilmiştir-

Hayat'ın kucağında demet demet umutlarla kapıma dayandığı zamanları özlemediğimi söylesem kendimi kandırmaktan başka bir şey olmaz bu. İçeri davet edişlerim, papatya çayıyla gönlünü hoş etmek isteyişlerim hala hatırımda. Fincanın kenarına iliştirdiğim çiçekleri kaşığının kenarıyla dibe sürükleyişleri, sonra da süzülerek tekrar yüzeye ulaşmalarını tebessümüyle seyredişleri de... Hayat bu şekilde oynamaktan hoşlanıyor işte. Önce dibi görmemizi istiyor.

Sonra da...

Ya sonra ne istiyor?

Bkz.

*Papatya

-baharda çiçek açan çok yıllık bir kır bitkisi-

Kış gelmiş, papatyam da bitmişse demek ki şu sıralar tıklatmıyor kapımı. Karadut şerbeti yaptım şimdilerde. Çık da gel... Kar usul usul atıştırırken içeriz bir güzel. Sorarsan yorgunum derim.

Biliyorum seni, üzgün olduğumu bilirsin yine de.

Sevgiyle.

♥